Interview Janneke Meijer

Tip van Janneke (82) om verbinding te maken: ‘Toon belangstelling voor de ander’

In een tijd waarin technologie met de dag verandert en vereenzaming onder ouderen toeneemt, weet de 82-jarige Janneke Meijer uit Zwolle zich staande te houden. Niet dankzij grote gebaren, maar door kleine momenten van verbinding. Janneke heeft beslist geen spijt van haar verhuizing naar Zwolle op het moment dat zij met pensioen ging. De geboren Groningse woont naar volle tevredenheid in een seniorenwoning in Zwolle. Een plek waar iedereen betrokken is bij elkaar.

Janneke is blij dat ze de laatste jaren van haar werkende leven een staartje mee heeft kunnen pakken van de technologische ontwikkelingen. Desondanks merkt ze dat het tempo ook voor haar soms te hoog ligt. Een voorbeeld is de update van Windows 10 naar Windows 11, waardoor ze niet meer goed begrijpt hoe haar computer werkt. Een kennis van haar heeft het computeren zelfs helemaal opgegeven. ‘Hij kan hierdoor geen vrijwilligerswerk meer doen,’ vertelt ze. ‘Alles wordt tegenwoordig via het internet geregeld, hij raakt hierdoor volledig geïsoleerd.’

Eenzaamheid ligt op de loer als iemand de digitale veranderingen niet meer kan bijbenen. Op de vraag hoe iemand het beste in verbinding kan blijven met anderen, antwoordt Janneke dat belangstelling tonen in de ander het belangrijkste is. ‘Durf vragen te stellen,’ zegt ze. ‘Zeker als iets niet helemaal duidelijk is.’ Ze vervolgt met de opmerking dat je ook niet bang moet zijn om stiltes te laten vallen. ‘Wat helpt is als je jezelf in zekere mate goed kent en weet waar jouw pijnpunten liggen. Door open te staan voor feedback zou iemand daarin kunnen groeien. Het helpt ook als je ervan uitgaat dat mensen een goede intentie hebben.’

Contact met anderen, oftewel verbinding is volgens Janneke essentieel in het leven. Waar ze wel mee zit is dat naarmate ze ouder wordt, de mensen die dicht bij haar staan haar ontvallen. ‘De dood komt als je ouder bent steeds vaker in je leven voor,’ vertelt ze. ‘Ik ga in Zwolle drie á vier keer per jaar naar begraafplaats Kranenburg om afscheid te nemen.’ Het gevoel van eenzaamheid hoort volgens de Zwolse bij het leven. ‘Het leven is niet altijd leuk, en het is aan jou om er iets van te maken. Je kunt erin blijven hangen, maar daar schiet je ook niks mee op. Het helpt als je iets vindt waar je plezier uit kunt halen.’

Op de vraag hoe mensen elkaar kunnen helpen in deze snel veranderende tijd, vertelt Janneke over haar buurtman. ‘Twee jaar geleden heb ik een beroerte gehad en lag ik in het ziekenhuis,’ vertelt ze. ‘Mijn buurman stuurde mij een appje dat luidde: "Je hebt niet het lef om een taxi te bellen, want ik kom je halen” terwijl we elkaar helemaal niet zo vaak spreken! Het zit hem in dat soort kleine dingen.’