Bij Windesheim voelde ik het: ik hoor erbij

Ik ben Gwendolynn, 24 jaar en woon met mijn ouders en broer in Kampen. In 2018 ben ik gestart met de opleiding Human Resource Management (HRM). Voor de zomer ben ik afgestudeerd bij het Windesheim lectoraat Sociale Innovatie en heb ik meegewerkt aan het Tech Your Future project: Arbeidspotentieel van kwetsbare werkzoekenden benutten bij technische mkb-bedrijven - TechYourFuture. Inmiddels werk ik bij een drinkwaterbedrijf, op de Vitens Academy, een onderdeel van de afdeling HR. 

Vanaf mijn derde jaar heb ik een rolstoel. Mijn aandoening is tweeledig. Ik heb Cerebrale Parese. Dat is tijdens mijn geboorte ontstaan door hersenbeschadiging, waardoor de aansturing van mijn spieren lastig gaat en dat zorgt voor verhoogde spierspanning, vermoeidheid en spasme. Kleine stukjes lopen lukt, maar voor grote afstanden of lange tijd staan heb ik toch echt wel een rolstoel nodig. Ik ben dus een Ambulatory Wheelchair User.

Daarnaast heb ik ook Cerebral Visual Impairment (CVI). Dat is een lichte vorm van slechtziendheid. Bij mij is het gelukkig een hele lichte variant, maar de dingen die ik zie, komen niet altijd goed door de ‘verwerking’ heen. Ik mis bijvoorbeeld een drempel die op de grond ligt of een zin in een tekst.

Waarom Windesheim?

In het laatste jaar van de havo oriënteerde ik mij op een vervolgstudie. Windesheim lag voor de hand: het was dichtbij en volgens anderen goed toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Dat gaf mij vertrouwen. Eerst wilde ik Communicatie studeren, maar een toelatingstoets voor wiskunde gooide roet in het eten. In overleg met een decaan ontdekte ik HRM. Dat voelde vertrouwd, dus ik besloot ervoor te gaan.

Geen beperking, maar 'uitdagingen'

Bij mijn aanmelding gaf ik aan dat ik een beperking heb. Zelf spreek ik liever over ‘uitdagingen’, dat klinkt positiever. Er volgde meteen een gesprek met decanen Magda en Marieke. Ik ben gewend om zelf aan te geven wat ik nodig heb, maar het was fijn hoe ze met mij meedachten. Daardoor zag ik het echt zitten om hier te starten.

Vanaf het begin van mijn studie kreeg ik een studiebegeleider en een vaste begeleider speciaal voor studenten met een functiebeperking. Eerst Renske en later Heleen. Dat vond ik ontzettend prettig. Zij wisten precies hoe dingen geregeld konden worden, vaak nog beter dan mijn studiebegeleider. Ook Erik heeft mij via het project Sterk aan het werk enorm geholpen om de stap te maken van afstuderen naar het werkveld. Die steun van decanen, docenten en begeleiders maakte voor mij een groot verschil.

Flexibel studeren

Ik begon met de voltijdopleiding. Maar de overgang van havo naar hbo bleek pittig: de combinatie van studiebelasting en mijn fysieke gezondheid kostte veel energie. Ik ben koppig en wilde het liefst net als iedereen meedoen, maar dat hield ik niet vol. Gelukkig zei mijn studiebegeleider: 'je moet nu op de rem trappen, anders val je straks helemaal uit’. Dankzij de flexibiliteit van Windesheim kon ik mijn studieprogramma aanpassen. Ik deed er drie jaar langer over, maar haalde zo wel mijn diploma. Wat ik mooi vind, is dat veel uitzonderingen die ik destijds apart moest aanvragen nu standaard mogelijk zijn. Uiteraard in overleg met de studiebegeleider. Iedereen kan bijvoorbeeld kiezen om een stageperiode in 10 maanden te doen in plaats van 5, zonder een expliciete uitzondering te zijn. Dat is echt een vooruitgang.

Afstuderen

Voor mijn afstudeeronderzoek bij Tech your Future(opent in nieuw tabblad) verdiepte ik me in sociale toegankelijkheid. Ik ontwikkelde een handreiking (met tips en informatiepunten) voor werkgevers om organisaties inclusiever te maken op fysiek, digitaal én sociaal vlak. Ik vind het heel belangrijk om bezig te zijn met inclusie en diversiteit en zeker ook in het werkveld. Je merkt gewoon dat er nog best wel veel verbeterpunten zijn. Ik vind het al mooi dat ik mijn eigen ervaring als rolstoelgebruiker hiervoor kan inzetten.

Mogelijkheden zichtbaar maken

Wat mij opvalt: de toegankelijkheid op Windesheim en in het werkveld verschilt eigenlijk niet zoveel. Het gaat om de houding van mensen. Als iemand bereid is mee te denken en openstaat om iets anders te regelen dan ze gewend zijn, komt het meestal goed. Daarom hoop ik dat Windesheim nog zichtbaarder maakt dat er ondersteuning is voor studenten met een beperking. Als je niet weet dat die mogelijkheden er zijn, mis je kansen.

Voor studiekiezers met een beperking heb ik één duidelijke boodschap:
“Ga het gesprek aan. Vertel wie je bent, wat je nodig hebt en wat je wilt. Blijf niet wachten tot iemand anders het voor je oplost. Mijn ervaring is: hoe opener je bent, hoe meer deuren er vanzelf open gaan - letterlijk en figuurlijk.”

Wil je na het lezen van dit verhaal meer weten over de voorzieningen en support die je kunt krijgen?

Meer over studeren met een functiebeperking