Docenten kennen je bij naam

"Mijn naam is Jaela, ik ben 20 jaar en zit in het derde jaar van de opleiding Verpleegkunde. Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik later verpleegkundige zou worden. Ik had altijd interesse in de bouw en werking van het menselijk lichaam, en vond op school biologie en scheikunde interessant.  Maar ik was sceptisch over medische opleidingen, omdat ik hoorde dat veel studenten uitvielen of nare ervaringen hadden tijdens stages. Toch sprak de opleiding mij ergens aan. Na een verkeerde eerste studiekeuze besloot ik: ik ga er gewoon voor en zie wel hoe het gaat. Het idee om de eerste verpleegkundige in mijn familie te worden, motiveert mij enorm."

Van business naar zorg

"Voor ik aan Verpleegkunde begon, volgde ik kort een businessopleiding. Al snel merkte ik dat de lessen te theoretisch waren en dat ik me niet thuis voelde. Bovendien was ik per dag 3 tot 4 uur kwijt aan reizen. Ik heb me toen uitgeschreven en scholen in de buurt gebeld om te vragen welke opleidingen nog studenten toelieten. Ik werd bij Windesheim snel geholpen en na het weekend kon ik bij Verpleegkunde beginnen."

Vakken

"In het eerste jaar krijg je vooral kennisvakken zoals medische kennis, communicatie, gedragskennis en klinisch redeneren, maar ook technische vaardigheden. Dat laatste vond ik het leukst, omdat ik het beste leer door te doen. In het praktijklokaal kun je echt medische handelingen oefenen op elkaar of op een pop.

Juridische kennis en ethiek vond ik lastiger, omdat het veel theorie was die je gewoon moest stampen. Toch merkte ik dat het allemaal samenkwam tijdens de stages. Als verpleegkundige krijg je te maken met veel wet- en regelgeving, dus is het van belang dat je dit kent. Ook krijg je te maken met ethische kwesties waar je je simpelweg niet op voor kunt bereiden."

Verschillende stages

"In het eerste jaar liep ik twee oriëntatiestages: in het Isala ziekenhuis en in een verzorgingshuis op een gesloten afdeling. In het ziekenhuis deed ik mee aan het maatjesproject op de afdeling Interne Geneeskunde, waar ik patiënten gezelschap hield of met ze naar buiten ging. Op de PG-afdeling werkte ik als zorgassistent en leerde ik veel over ADL-zorg (= Algemeen Dagelijkse Levensverrichtingen). Na mijn stage bleef ik daar nog een jaar werken als helpende.

In het tweede jaar werk je aan projecten en loop je stage. Ik liep stage in de thuiszorg en een eerstelijnsverblijf. Daar werkte ik aan een opdracht over kwaliteit van zorg en coachte ik een collega in acute situaties. Inmiddels werk ik nog steeds in hetzelfde team, nu als verzorgende."

Internationale studiereis

"Afgelopen mei ben ik negen dagen naar Noorwegen geweest voor de Mass Casualty Incident Training Course. Samen met studenten uit Nederland, Noorwegen en Spanje oefenden we op acute situaties zoals rampen. We leerden over triage en eerste hulp, en tijdens de praktijklessen prikten we voor het eerst infusen op elkaar. Dat was spannend, maar ook ontzettend leerzaam. De laatste dag deden we mee aan een grote rampenoefening met de Noorse hulpdiensten. Die ervaring heeft me overtuigd om me verder te verdiepen in acute zorg."

Balans tussen studie en werk

"In het eerste jaar had ik zo’n 20 uur les per week en nog eens 20 uur zelfstudie. Tijdens mijn minor heb ik één of twee lesdagen per week, met zes tot acht intensieve uren. Daarnaast heb ik twee bijbanen: als verzorgende en als student-assistent bij de opleiding. Ik werk maximaal 16 uur per week, zodat ik tijd overhoud voor school. Het is soms puzzelen, maar het lukt."

Betrokken docenten

"Ik ben zonder verwachtingen begonnen en dat heeft geholpen. Alles viel me mee, ook de stages. De docenten zijn betrokken en kennen je bij naam, wat ik heel prettig vind. Omdat ik student-assistent ben, heb ik ook veel contact met hen. Wat soms frustrerend is, is dat ik onderdeel ben van de eerste lichting van het nieuwe curriculum. Daardoor waren opdrachten en toetsen soms onduidelijk en moesten zowel studenten als docenten wennen. Toch geloof ik dat je samen altijd oplossingen vindt."

Vooroordelen over het vak

"Veel mensen denken dat alleen vrouwen verpleegkundige worden, maar dat klopt niet. In elke klas en op elke stageplek zitten ook mannen. Een ‘broeder’ op de afdeling creëert toch altijd weer een andere sfeer, wat prettig is voor de mannelijke cliënten op een afdeling.

Een ander vooroordeel is dat verpleegkundigen alleen mensen wassen. Dat beeld klopt echt niet. We doen veel meer: klinisch redeneren, zorgplannen opstellen, coördineren, en verbeterprojecten uitvoeren. En nee, we zijn geen hulpjes van artsen. Verpleegkundigen hebben hun eigen verantwoordelijkheden en signaleren vaak als eerste wat er met een patiënt aan de hand is."

Toekomstplannen

"Wat de toekomst brengt weet ik nog niet precies, maar ik weet wel dat ik uitdaging nodig heb. Na mijn opleiding wil ik eerst werkervaring opdoen en daarna verder studeren of me specialiseren. De master Physician Assistant spreekt me aan, maar misschien word ik wel anesthesiemedewerker. Ik sta open voor wat op mijn pad komt."

De opleiding Verpleegkunde wordt aangeboden in Almere en Zwolle. Bekijk alle verpleegkunde opleidingen.