Op steeds meer plekken in Nederland worden lerende praktijken opgericht. Drijvende krachten hierachter zijn overheden, grote subsidieverstrekkers en de Nederlandse Topsectoren. Hoewel wordt onderkend dat een one-size-fits-all benadering voor lerende praktijken waarschijnlijk niet opgaat, lijkt er wel een zoektocht gestart naar een receptuur voor learning communities met een nadruk op werkzame elementen, effectiviteit en efficiency. Daarin schuilt de aanname dat het met een gedegen plan van aanpak wel gaat lukken om verschillende stemmen effectief in gesprek te brengen en tot gezamenlijke probleemoplossing te komen. Wij betogen echter dat samen leren en ontwikkelen nauwelijks te plannen en beheersbaar is en dat learning communities veel meer gebaat zijn bij concrete interventieperspectieven en erkenning van de rol van de procesbegeleider als bruggenbouwer en interventiekundige. Rechtstreekse link: https://journalsi.org/articles/10.54431/jsi.798